Հայաստանում կուտակային կենսաթոշակային համակարգի ներդրման նպատակը եղավ այդ գումարները տնտեսական ծրագրերում ներդնելն ու արդյունք ապահովելը, սակայն տարիներն անցնում են, և նպատակները չեն իրականացվում: Կենսաթոշակային ֆոնդերում կուտակվել է ավելի քան 2,3 միլիարդ դոլար, սակայն դրանք դուրս են եկել տնտեսությունից և չեն ծառայել դրա զարգացմանը։

Հարց է առաջանում՝ ուր են գնում այս մեծ գումարները: Ըստ աղբյուրների, դրանք հիմնականում ներդրված են պետական պարտատոմսերում, ինչի արդյունքում կառավարությունը բարձր տոկոսներով պարտքեր է ներգրավում ֆոնդերից: 42% գումարները ներդրված են հենց այս պարտատոմսերում, և ևս 480 միլիոն դոլար բանկերում ավանդ են դրված:

Ֆոնդերի տնտեսական ներդրումները, որոնք կազմում են գրեթե մեկ երրորդը, հիմնականում արտարժույթով են՝ ի վնաս երկրի տնտեսության: Այս իրավիճակում պետական պարտատոմսերն ավելի ապահով են, սակայն դրսի տնտեսություններին ծառայելու արդյունքում, հայկական տնտեսությունն այս գումարներից ավելի քիչ օգուտ է ստանում:

Արդյունքում, Հայաստանը կորցնում է ներդրումների հնարավորություններ, քանի որ ֆոնդերը չեն ներդրվում երկրի ներսում, ինչը կարող էր զարգացնել տնտեսությունը և բարելավել սոցիալական վիճակը: Իշխանությունների պետք է ձեռնարկումներ անեն այս հարցում՝ հույս դնելով արդյունավետ օգտագործման վրա: