Ռեստորանը սեփականատերը, որտեղ ես եմ աշխատում, բարկացավ եկավ ու ինձ կանչեց իր սենյակ․․․Նրանից ամեն ինչ սպասում
էի, բայց ոչ այս մեկը։Ես աշխատում եմ տեստորանում, որպես աման լվացող: Իմ կյանքը շատ դժ վար էր, իմ խնամքին էին երեք երե
խա ու 92-ամյա տատիկս։

Ամուսինս ինձ լքել էր՝ թողնելով երեք երեխաների հետ բախտի քմահաճույքին: Աշխատում էի երկու տեղ, երբեմն նույնիսկ երեք տեղ,
որ կարողանայի կերակրել երեխեքիս: Մեծ աղջիկս օգնում էր ինձ երեխեքի խնամքի հարցում, տան գործերն էր անում: Ես ռեստորա
նից ուտելիքի մնացորդները տուն էի տանում, չնայած դա խստիվ արգելված էր:Ես այն ժամանակ փողի խիստ կարիք ունեի։

Մեր ղեկավարն իմացավ, որ մնացորդները հավաքում եմ ու տուն տանում ու կանչեց իր մոտ: Այդ ժամանակ մտածում էի, որ ինձ աշ
խատանքից կազատեն։ Սր տի դողով գնացի նրա կաբինետ: Հարցրեց, թե ինչու եմ տուն տանում ուտելիքի մնացորդները: Ես պատ
մեցի երեխաներիս, իմ վի ճակի մասին:

Նա կարգադրեց յուրաքանչյուր գնումից ինձ սնունդ հատկացնել, որպեսզի ես կարողանամ կերակրել երեխաներին։ Նրա շնորհիվ
երեխաներս սկսեցին նորմալ սնվել: Երկու ամիս անց նա ինձ առաջարկեց անցնել ադմինիստրատորի աշխատանքի: Սկեսցի ավելի
լավ վաստակել: Իսկ հիմա ամբողջ ցանցի ադմինիստրատորը ես եմ։ Ես շատ շնորհակալ եմ նրան: